رای صیقل روح و روان ها / به دل دریائی ازایمان نشانیم

برای اولین مظلوم عالم / بسی خون دل ازچشمان چکانیم

هزاران لعنت و نفرین بسیار / به قاتل های مولا مان رسانیم…

—

امشب، شب ناله در فراق پدری مهربان است

که غیر از چاه و نخل و ماه، کسی گریه‏اش را ندیده بود

پدری دل‏سوز که با آه همه کودکان یتیم شریک بود

و غصه‏های همه را بر جان خود هموار می‏کرد

ولی کسی از غربت او و دردهای دلش

با خاری در چشم و استخوانی در گلو، خبر نداشت…

—

به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را

به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را

به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم

که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را

همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند

ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را

—

به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت

ز پـور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر…

—

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع)

یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)

وقتی که شکافت فرق او در محراب

گفتند مگر نماز می خواند علی(ع)

—

ملائک پر زنان، بر سر زنان از عرش می آیند

ببین بال ملائک را کز آن شق القمر تر شد

غروبی کرد ماه آن سان که دیگر بر نمی تابد

بیا زهرا، تلافی کن علی آخر به بستر شد…

—

بی ذکر علی صومعه و دیری نیست

کس را پـی درک ذات او سیری نیست

گویند که از غـیر علـی چشـم بپوش

هـر جـا نگـرم علـی بـود غیـری نیـست…

—

به قلبم سوره کوثر نوشتند

دلم را بنده قنبر نوشتند

به کوی عاشقی،

در لوح سینه

صد و ده مرتبه حیـــدر نوشتند…

—

در برج ولا مهر جهانتاب علی است

در شهر علوم سرمدی،باب علی است

از اول خلقت جهان تا محشر

مظلوم ترین شهید محراب،علی است…

—

شمشیر خصم تارک حیدر شکسته است

محراب، همچو لاله در خون نشسته است

فلک نجات و قائمه عرش کردگار

از موج خیز حادثه بى تاب و خسته است…

—

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع)

یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)

وقتی که شکافت فرق او در محراب

گفتند مگر نماز می خواند علی(ع)

—

در آن شب قدری که قدرش را نمی دید / دست شقاوت تیغه ای از کینه ها داشت

در سجده افتاد آفتاب و ذکر می گفت / در زیر لب«فزت برب الکعبه»را داشت…

شهادت امام علی (ع) تسلیت

—

در برج ولامهر جهان تاب علی(ع) است/ در شهر علوم نبی باب علی(ع) است

از اول خلقت بشر تا امروز / مظلوم ترین شهید محراب علی(ع) است…

—

ناله کن اى دل به عزاى على(ع) / گریه کن اى دیده براى على(ع)

پیش حسین و حسن و زیبنین(ع) / خون چکد از فرق هماى على…

—

شد کشته بمحراب عبادت حید / هر دیده بحال مرتضی می گرید

بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین / در خلد برین خیر نساء می گرید…

—

ای خدا شیعه دلش محزون است / از غم عشق علی مجنون است

این همان ماتم عظمی باشد / سحر آخر مولا باشد…

—

دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست / آغشت به خون، روی جهان‏تاب علی را

تا رد نکند خالق او، خواهش اورا / ز آن رنگ شهادت زده، محراب علی را…

—

به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت

ز پـور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر…

—

با آنکه امید همه هستی تو علی(ع) / بر عرش خدا قائمه هستی تو علی(ع)

آنقدر غریبی که خدا می داند / مظلوم تر از فاطمه(س) هستی تو علی(ع)…

—

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع) / یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)

وقتی که شکافت فرق او در محراب / گفتند مگر نماز می خواند علی(ع)…

—

دانی زچه رو دیده ما میگرید / در ماتم شاه اولیا می گرید

تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست / عیسی بفلک از این عزا میگرید

شد کشته بمحراب عبادت حیدر / هر دیده بحال مرتضی می گرید

بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین / در خلد برین خیر نساء میگرید…

—

دانی زچه رو دیده ما میگرید / در ماتم شاه اولیا می گرید

تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست / عیسی به فلک از این عزا میگرید

با تسلیت ایام شهادت مولای متقیان

در مناجات شبانه شبهای قدر را التماس دعا دارم

—

بر روح تمام شیعیان تیغ زدند

بر مردترین مرد جهان تیغ زدند

خورشیدبه سینه، ماه برسر می زد

انگاربه فرق آسمان تیغ زدند.

سالروز ضربت خوردن امام علی(ع) تسلیت باد

—

شد کشته بمحراب عبادت حیدر

هر دیده بحال مرتضی می گرید

بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین

در خلد برین خیر نساء میگرید…

—

از حیدر مردانه، عنایـت شده امشب

از ضربـت شبگانه شــکایت شده امشب

این قصه که امشب همه عالم به عزایند

از میـخ در خانه حـکایت شده امشب…

—

دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست

آغشت به خون، روی جهان‏تاب علی را

تا رد نکند خالق او، خواهش اورا

ز آن رنگ شهادت زده، محراب علی را…

—

نــخــورده سفــره‌ات جز خشک‌نانی

نــدیــده کـام تو جز استخوانی

نـــــدارد آســـمـــــان حــجـــره تـــو

به جز اقلیم اشکت کهکشانی…

—

خداحافظ ای نخــــــــل ها چاها

دگر نشـــــنوید از علـــــــــی آه ها

که شام علــــــــی گشته دیگر سحــــــر

که امشــــــــب رود نزد پیغمـــــــبر…

—

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع)

یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)

وقتی که شکافت فرق او در محراب

گفتند مگر نماز می خواند علی(ع)…

—

محراب کوفه امشب در موج خون نشسته

یا عرش کبریا را سقف و ستون شکسته

سجاده گشته رنگین از خون سرور دین

یا خاتم النبیین، یا خاتم النبیین

از تیغ کینه امشب فرقی دو نیم گردید

رفت آن یتیم پرور، عالم یتیم گردید

با عرض تسلیت و التماس دعا

—

یک عمر تماشای دری خون آلود / یاد آوری حادثه ای سرخ و کبود

کم کم به علی بال پریدن میداد / ای تیغ نیازی به حضور تو نبود…

—

کو، آن که بردوشش کشاند در دل شب

قوت یتیم و دردمند و زار و مضطر

از ماتم جانکاه او هر رادمردى

دست مصیبت مى زند بر سینه و سر…

—

روا باشد که گردد آسمان زیر و زبر امشب

که شد فرق على شیر خدا شقّ القمر امشب

ز خون فرق حیدر دامن محراب گلگون شد

به خاک افتاد از بیداد، نخلى بارور امشب…

—

در برج ولامهر جهان تاب علی(ع) است
در شهر علوم نبی باب علی(ع) است
از اول خلقت بشر تا امروز
مظلوم ترین شهید محراب علی(ع) است

—

با آنکه امید همه هستی تو علی(ع)
بر عرش خدا قائمه هستی تو علی(ع)
آنقدر غریبی که خدا می داند
مظلوم تر از فاطمه(س) هستی تو علی(ع)

—

بی علی دنیا ندارد اعتبار
وای بر ما وای بر این روزگار

—

امشب این دل یاد مولا می کند
لیلة القـدر است و احیا می کند
بشنو ای گـوش دلها بی صدا
نغمه ی فـزت و رب الکعبه را

—

امشب سر مهربان نخلی خم شد
در کیسه نان به جای خرما غم شد
در خانه ی دور بیوه ای شیون کرد
همبازی کودک یتیمی گم شد

—

ای کاش علی شویم و عالی باشیم
هم سفره کاسه سفالی باشیم
چون سکه به دست کودکی برق زنیم
نان آور سفره های خالی باشی

—

خورشید چراغکی ز رخساره علی ست
مه نقطه کوچکی ز پرگار علی ست
هرکس که فرستد به محمد(ص) صلوات
همسایه دیوار به دیوار علی ست
)شهادت مولا علی را تسلیت عرض می کنم (

—

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع)
یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)
وقتی که شکافت فرق او در محراب
گفتند مگر نماز می خواند علی(ع)

—

محراب کوفه امشب در موج خون نشسته
یا عرش کبریا را سقف و ستون شکسته
سجاده گشته رنگین از خون سرور دین
یا خاتم النبیین، یا خاتم النبیین
از تیغ کینه امشب فرقی دو نیم گردید
رفت آن یتیم پرور، عالم یتیم گردید

—

دانی زچه رو دیده ما میگرید
در ماتم شاه اولیا می گرید
تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست
عیسی بفلک از این عزا میگرید
شد کشته بمحراب عبادت حیدر
هر دیده بحال مرتضی می گرید
بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین
در خلد برین خیر نساء میگرید

—

به شهر کوفه در محراب طاعت
علی شد کشته در حال عبادت
ز پـور ملجم مردود کافر
بخون شد غوطه ور ساقی کوثر
—

اَللهُمّ الْعَن قتَلهَ اَمیرالمؤمنین

—

بیا ای دوست تا باهم بسوزیم
چو شمع محفل ماتم بسوزیم
من و تو سوگوار یک عزیزیم
بیا تا هردو در یک غم بسوزیم
بیا چون شمع و چون پروانه باشیم
به گرد هم بررای هم بسوزیم
بیا با محرمان دمساز گردیم
چرا از طعن نامحرم بسوزیم
چو می خواهی در ان عالم نسوزی
همان بهتر در این عالم بسوزیم
به خورشید محبت ره توان برد
اگر یک صبح چون شبنم بسوزیم
چو می باید بسوزد سینه بگذار
بیاد عترت خاتم بسوزیم
کمال سوختن عشق علی است
مبادادر عزایش کم بسوزیم
نسوزد آفتاب حشر مارا
اگر از داغ او یکدم بسوزیم
(محمد)باز از سوز جگر گفت
بیا ای دوست تا باهم بسوزیم

—

دست حق حیدر کرار علی
شیر حق حجت دادار علی
مخزن و معدن اسرار علی
سید و سرور و سالار علی
جان به قربان جمالت مولا
کی رسم من به وصالت مولا
چه بگویم که جه ها کرد عدو
آتش کینه به پا کرد عدو
ای خدا شیعه دلش محزون است
از غم عشق علی مجنون است
این همان ماتم عظمی باشد
سحر آخر مولا باشد
میزبان زینب کبری باشد
او نوازش گر بابا باشد
زیر لب زمزمه دارد زینب
که دگر آخر کار است امشب
تا علی گشت برون از خانه
عالمی شد ز غمش غمخانه
شد علی شمع و همه پروانه
خیل مرغان ز پی اش مستانه
می سرودند به صد آه و نوا
مرو امشب تو مسجد مولا
مسجد کوفه پر از غوغا شد
گوئیا روز جزا بر پا شد
سند قتل علی امضاء شد
پر ز اندوه دل زهرا شد
تا که آمد ز شهادت خبرش
بست تکبیر نماز سحرش
حیدر از تیغ جفا شد بیتاب
رفت از هوش میان محراب
رنگ خورشید علی شد مهتاب
چهره اش در یم خون گشت خضاب
ضربه تیغ اگر کاری بود
ذکر مولا به لبش جاری بود

—

آیا سحری به رنگ خون دیدی تو
محراب و تو منبری چنین دیدی تو
خون بر در و دیوار و جماعت سر و رو
فرقی که به سجده لاله گون دیدی تو
آن زاده کعبه و امین حرمین
افتاده میان خاک و خون دیدی تو
آن کس که ستیز خیبر و بدر و احد
چون شیر بغرید چنین دیدی تو
ایا تو درون ظلمت شام سیاه
نان اور کودک یتیم دیدی تو
آیا دل پرز خون و گریان چشمی
از جور زمانه و زمان دیدی تو
او زخم تن و زبان که در طول زمان
با جان به خرید و دم نزد دیدی تو
آیا زمیان مردم کوفه و شام
مظلوم تر از علی کسی دیدی تو

—

به جز از علی (ع) که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر توست اکنون، به اسیر کن مدارا

—

امشب، شب ناله در فراق پدری مهربان است که غیر از چاه و نخل و ماه، کسی گریه‏اش را ندیده بود. پدری دل‏سوز که با آه همه کودکان یتیم، شریک بود و غصه‏های همه را بر جان خود هموار می‏کرد، ولی کسی از غربت او و دردهای دلش، با خاری در چشم و استخوانی در گلو، خبر نداشت.

—

به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را
به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را
به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم
که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را
همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند
ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را

—

طبیبا وامکن زخم سرم را
مسوزان قلب زینب دخترم را
ببند آنگونه زخمم را که در قبر
نبیند فاطمه زخم سرم را
در و دیوار مسجد هست‏شاهد
که من گفتم اذان آخرم را
وداع زندگی را گفتم آنروز
که زد در کوچه قنفذ همسرم را

—

امام علی(ع)، بی کرانه‏ترین شکوه خلقت است که تا ابد، تلألؤ نورش روشنایی بخش هستی است.

—

بگشا به سرا پرده جان باب علی را
سرمشق خود ای دل بکن آداب علی را
تا رتبه این مظهر حق رابشناسی
بشمار یکایک همه القاب علی را
فرمان خدا بود که در مسجد احمد
درها همه بستند، مگر باب علی را
زیرا که علی، خانه یکی شد شب میلاد
خود بیت خدا دان، دل حق‏یاب علی را
دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست
آغشت به خون، روی جهان‏تاب علی را
تا رد نکند خالق او، خواهش اورا
ز آن رنگ شهادت زده، محراب علی را

—

تیغ بر فرق عدالت زده و خندیدند
خون به ابعاد غریبی علی پاشیدند
زاغ‏ها از دل شب کنده و بر روز زدند
روز و شب، گوشه محراب به هم پیچیدند
زخم بر سلسله باور و ایمان افتاد
همه افلاک از این زخم به خود لرزیدند
شب پر از رخوت نامردی مردم گردید
آسمان، ماه، ستاره، همگی خوابیدند
صبح، امّا دو سه تا کاسه شیر آوردند
کودکانی که علی را همه شب می‏دیدند
هق هق چاه شناور شده در گریه نخل
همه از هم فقط از درد علی پرسیدند

—

دعا بدون علی قابل اجابت نیست
که مهر اصل اجابت به هر دعاست علی(ع)
بزن تو دست توسل به دامن مولا
که در جامعه را بهترین دواست علی(ع)

—

چهل حدیث گهربار از امام علی علیه السلام:

۱- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: بردباری و تانی ( آرامش ) مانند دو کودک یک شکمند و زائیده همت عالی هستند، یعنی در اثر همت بلند، دو خوی پسندیده در آدمی آشکار می شود: ۱- بردباری ۲- خود داری از شتاب زدگی.

الحدیث جلد ۳ صفحه ۲۳۲

۲- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: قبل از تصمیم گرفتن برای انجام کاری ,مشورت کن و پیش از انجام کاری فکر کن( به عاقبت آن) الحدیث جلد ۳ صفحه ۲۲۴

۳- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: مرد با ایمان خود را در زحمت و رنج قرار میدهد و مردم در پرتو وی در آسایش و راحتی به سر می برند.

الحدیث جلد ۳ صفحه ۲۲۰

۴- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کسی که تو را به مطالب باطل خشنود سازد و به بازی و سخنان غیر واقعی گول بزند او حقایق را از تو پنهان داشته و درباره ات خیانت کرده است.

الحدیث جلد ۳ صفحه ۲۱۲

۵- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کسی که مرگ را با چشم یقین نگاه می کند، آنرا نزدیک می بیند و کسی که با چشم آرزو می نگرد آنرا دور می پندارد.

الحدیث جلد ۳ صفحه ۲۰۲

۶- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: از گفتارهای غیر ضروری پرهیز کن زیرا آن سخنان عیوب باطنی تو را آشکار می کند و دشمنان آرام را بر ضد تو تهییج می نماید.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۳۴

۷- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کمتر خوردن مانع بسیاری از بیماریهای جسم می شود.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۴۰

۸- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کسی که در خوردن غذا پاکیزگی و( بهداشت ) را مراعات می کند، غذا را به خوبی می جود، با داشتن اشتها از غذا دست می کشد، و تخلیه روده را موقعی که آماده می شود به تعویق نمی اندازد (دستشویی رفتن را تاخیر نمی اندازد )، شایسته است همیشه سالم باشد و جز به (مرض ) مرگ دچار بیماری دیگری نشود.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۴۰

۹- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: با مردان آزموده و صاحب تجربه همنشین باش، چه اینان متاع پر ارج تجربه های خود را به گرانترین بها یعنی فدا کردن عمر خود تهیه کرده اند و تو آن متاع گرانقدر را با ارزانترین قیمت یعنی با صرف چند دقیقه وقت به دست می آوری.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۴۱

۱۰- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: پیروزی نیافته آنکس که با گناه و تجاوز پیروز شده است و کسی که با شر و بدکاری قدرت به دست می آورد و غلبه می کند در حقیقت مغلوب است.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۳۴

۱۱- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: بالاتر از هر عبادتی به کار انداختن نیروی تفکر و تعقل است.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۵۰

۱۲- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: هرکس از وقایع گذشتگان عبرت بگیرد بینا می شود، کسی که بصیرت و بینایی پیدا کرد می فهمد، و آنکس که فهمید عالم می شود.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۶۴

۱۳- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: تحقیقا گشایش و آزادگی در عدل است و کسی که محیط عدل و داد در نظرش تنگ آید عرصه جور و ستم بر وی تنگتر خواهد بود.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۶۵

۱۴- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: در ضمن وصایای خود به حضرت حسن (ع) فرموده است: فرزند عزیز در شئون زندگی و امور عبادی میانه رو باش و از افراط بپرهیز. روشی را انتخاب کن که در حدود توان و طاقت تو باشد و بتوانی همیشه آنرا انجام دهی. الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۶۶

۱۵- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: گدایی طوق ذلتی است که عزت را از عزیزان و شرافت خانوادگی را از شریفان سلب می کند. الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۷۳

۱۶- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: آتش اندوه و غم، بدن آدمی را می گدازد و مانند فلز مذابی آب می کند.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۸۰

۱۷- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کسی که از خود راضی است خشم کنندگان به او زیاد خواهند بود.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۸۴

۱۸- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: خاموش کردن آتش خشم برای کسی میسر است که از روی حقیقت دشمنهای درونی را در دل بمیراند و ضمیر خود را از کینه و بد خواهی دیگران پاک کند.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۲۸۹

۱۹- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: افکار عاقلانه ات تو را به راه صواب و هدایت واقعی راهنمایی می کند.

الحدیث جلد ۲ ص ۳۰۵

۲۰- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: عقل شمشیر برانی است از آن استفاده کنید و با هوای نفس خود بجنگید.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۰۷

۲۱- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: به کار بستن عقل، مایه هدایت، و نجات انسانهاست، و سرکوب کردن عقل، باعث گمراهی و سقوط آدمیان است.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۰۷

۲۲- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: عقل را بر هوای نفس برتری و فضیلت ده، چه آنکه عقل، تو را مالک و فرمانروای زمان می سازد و هوای نفس تو را بنده و برده روزگار می کند.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۰۹

۲۳- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: تجارب آدمی پایان ندارد و معلومات انسان عاقل به وسیله تجربه همواره در افزایش و فزونی است.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۱۲

۲۴- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: سزاوار نیست انسان عاقل در خوف و نگرانی به سر برد اگر راهی به ایمنی و آرامش داشته باشد.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۱۴

۲۵- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: وقتی افراد عاقل، پیر می شوند نیروی عقل در نهادشان جوان می گردد و موقعی که اشخاص جاهل به پیری می رسند جهل و نادانی در وجودشان جوان می گردد.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۱۷

۲۶- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: بدبخت و زیانکار کسی است که از سرمایه های عقل و تجربه سودی نبرد و از ذخایری که به وی عطا شده است بهره ای بر نگیرد.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۱۸

۲۷- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: شایسته انسان است که در پنهان، خدا ترس باشد، ( در خلوت گناه نکند و از خدا شرم کند ) خویشتن را از عیوب و نقائص محافظت نماید، و در ایام پیری بر اعمال خیر و خوب خود بیفزاید.

الحدیث جلد۲ صفحه ۳۲۹

۲۸- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: عیادت مریض یکی از بهترین (کارهای خیر) و حسنات است.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۳۸

۲۹- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کسانی که مست غفلت و غرور هستند، خیلی دیرتر از مست شدگان از شراب، به هوش می آیند. خود پسندی افراد مغرور و خویشتن پرست، دلیل بر نقص معنوی و غرور اخلاقی آنها است. کسانی که به این بیماری مبتلا هستند و از مردم توقع احترام بیش از حد شایستگی دارند، بدون تردید با محرومیت و شکست روبرو خواهند شد و بر اثر آن دچار عقده حقارت می شوند.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۴۳

۳۰- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: آنکس که به حساب نفس خود رسیدگی کند سود می برد و آنکه در این کار غفلت نماید زیان می کند.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۴۴

۳۱- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کسی که تجربه بسیار دارد کمتر دچار غفلت می شود.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۴۵

۳۲- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: فرزندان بد، آبرو و شرف خانواده را از بین می برند و مایه ننگ و رسوایی پیشینیان خود می شوند.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۴۹

۳۳- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: بهترین ارثی که پدران می توانند به فرزندان خویش بدهند ادب و تربیت صحیح است.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۵۰

۳۴- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: مواقع تفریح و شادمانی فرصت است، (افراد عاقل فرصتها را مغتنم می شمارند و از آنها به نفع خوشبختی و سعادت خویش استفاده می کنند).

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۶۷

۳۵- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: در ایام سلامت بدن، سرمایه ای مهیا نکردند و در اولین فرصتهای زندگی و نیرومندی درس عبرتی نگرفتند و درخشنده ترین ایام عمر را به رایگان از کف دادند، آیا کسی که در جوانی اهل تن پروری بوده می تواند در پیری جز شکستگی و ذلت انتظار داشته باشد ؟

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۷۱

۳۶- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کارهای بزرگ را به مردم پست و فرومایه سپردن باعث زوال دولتها است.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۷۴

۳۷- حضرت امام علی (ع) ضمن نامه خود به امام حسن مجتبی (ع) فرموده است: دل جوان نو خاسته، مانند زمین خالی از گیاه و درخت است هر بذری که در آن کاشته شود می پذیرد و در خود می پروراند. سپس فرمود: فرزند عزیز، من در آغاز جوانیت به ادب و تربیت تو مبادرت نمودم پیش از آنکه عمرت به درازا کشد و دلت سخت گردد.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۳۹۸

۳۸- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کسی که به اصلاح نفس خویش نپردازد و هر چه زودتر خود را درمان ننماید بیماریش تشدید می شود و علاجش سخت می گردد و فاقد طبیب معالج خواهد شد.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۴۰۰

۳۹- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: به بازار بصره آمد و مردم رادید آنچنان سرگرم خرید و فروشند که گویی خود را از یاد برده و از هدف انسانی به کلی غافل شده اند. با مشاهده این منظره طوری متاثر گردید که به شدت گریست. و سپس فرمود: ای بندگان دنیا و ای کار گذاران اهل دنیا: شما که روزها سر گرم معامله و سوگند خوردنید و شبها با بی خبری در بستر خواب آرمیده اید و بین شب و روز، از آخرت و حساب و کتاب آن غافلید پس چه وقت، خود را برای سفری که در پیش دارید مجهز می کنید و برای آن توشه بر می دارید و در چه زمان به روز قیامت می اندیشید و به فکر معاد می افتید.

الحدیث جلد ۲ صفحه ۴۱۲

۴۰- حضرت امام علی (ع) می فرمایند: کـوشـش شـمـا در دنـیـا ایـن بـاشد که از این چند روزه کوتاه برای روزهای بلند آخرت توشه برگیرید.

نهج السعاده جلد ۳ صفحه ۱۵۰

نظرات شما عزیزان: